Avonturen in Paraguay: Boetes en Ontmoetingen

🚨“Wat is het addertje onder het gras” heb ik Lester al een paar keer horen zeggen als hij zich afvroeg of er aan dit prachtige land nog negatieve keerzijdes zouden zitten.

We waren al een paar keer gewaarschuwd, maar vandaag was dan de dag dat wij het persoonlijk mochten ervaren; aangehouden worden door de verkeerspolitie 👮‍♂️. We zouden zogenaamd in een weg in zijn gereden waar dat niet mocht. Het verkeer is ongekend chaotisch, maar 100% zeker dat we geen verkeerde weg in waren gereden. 🤯

De gebruikelijke manier is dat je de boete afkoopt 💸 en onderhandelt met de agenten over het geld dat je ze geeft. We hadden gister echter ook een andere manier geleerd om van deze corrupte agenten af te komen. En aangezien we zeker wisten dat we niks fout gedaan hadden, durfde Lester een andere strategie te voeren. Je raam niet open doen en je paspoort tegen het raam houden. De domme toerist uithangen en zeggen dat ze maar een boete voor de officiële instantie moesten uitschrijven.

De agenten kwamen in een spiraal van boosheid, frustratie en machteloosheid. Op luidspreker belden we vervolgens nog met ons contact Javier die vervolgens een hartig woordje met de agenten sprak. Ze lieten ons gaan.

Nog gespannen van de adrenaline reden we de drukke hoofdweg weer op. We stonden wat ongelukkig langs de weg en moesten daardoor flink gas geven om met het verkeer op te trekken. Hierdoor reden we per ongeluk een stukje over de stopsteep van het volgende stoplicht 🚦. En JA HOOR, nog geen 2 minuten later wéér een motoragent. Deze keer stonden we open voor onderhandelingen, maar we hoefden slechts te benadrukken dat we daarvoor wel even met onze advocaat zouden bellen en de agent reed zonder geld weer weg…

Een half uur te laat kwamen we aan bij onze afspraak in San Bernardino. Daar ontmoetten we vader en zoon Pals die heel inspirerend vertelden over hun ervaringen. Hoe zij spraken over de lieve bevolking verzachtte alweer de deuk in ons vertrouwen met de verkeersagenten ☺️🥸.

Op de website van de makelaar die we woensdag hadden gesproken, hadden we stiekem 🤫 al wat leuke huizen bekeken. We hadden met haar afgesproken dat we alle dorpen en steden eerst langs zouden gaan, en daarna pas samen met haar de huizen te gaan bekijken die binnen ons profiel pasten. Maar we waren nu in de buurt en hadden toch even geen andere plannen, dus wij reden naar het meer waaraan het huis stond dat toch al 2 dagen in ons hoofd zat.

De omgeving was prachtig en ook het huis leek van buiten nieuw en strak afgewerkt. We zagen een stel lopen in de straat en spraken hen aan om te vragen over de buurt. Ze bleken de buren van 2 huizen verderop en kenden de eigenaresse. Direct schoten ze te hulp en 2 telefoontjes en nog geen 10 minuten later kregen we een rondleiding in het huis. Daarna hebben we nog 2 uur bij de buren gezeten en dronken terere en aten chipa’s met hun hele gezin. Zie nu nog maar eens dit huis uit je hoofd te zetten… 😅🫣🏠