In de zon liggen in plaats van vechten voor je land

 Dit artikel heeft Jeroen Pols geschreven en is verschenen in De Andere Krant van 23 maart 2024. 

Voor de Tweede Wereldoorlog hielden honderdduizenden Nederlanders het voor gezien en vertrokken naar elders, de uitstroom begon in de jaren dertig met het opkomend fascisme en versnelde met de escalerende oorlogsretoriek. Mensen die Nederland inruilden voor een veiliger plek werden vaak als opportunisten gezien die hun eigenbelang vooropstelden in plaats te vechten tegen economische en politieke moeilijkheden.

Ruim negen decennia later lijkt deze situatie zich te herhalen, we zijn daarmee in een nieuwe fase beland. Sinds corona voelen velen zich vervreemd van hun omgeving, het sloeg diepe gaten in het vertrouwen in medemens en overheid. Zij herkennen hun eigen land niet meer en zien geen toekomst terwijl een groot deel van de massa voortleeft alsof er niets aan de hand is. Het optimisme van de eerste jaren, de hoop samen het tij te kunnen keren, maakt plaats voor moedeloosheid.

“Mensen die vertrekken hebben geen ruggengraat”, zei Shohreh Feshtali in gesprek met Thierry Baudet in een recente uitzending op videokanaal Café Weltschmerz. Zij denken in Paraguay in de zon te gaan liggen en van vrijheid te genieten in plaats hier te vechten voor hun land. Hun beslissing tot vertrek komt voort uit een ongerechtvaardigde angst voor de toekomst terwijl het hier allemaal best nog wel meevalt.

Deze analyse doet geen recht aan de motieven van vertrekkers en onderschat de huidige situatie.

Vechten betekent de bereidheid klappen te krijgen, verliezen te incasseren en risico´s te nemen. Dit is wat Viruswaarheid deed. Het regime werd overdonderd met een effectief bombardement van rechtszaken en georganiseerde acties en had daarmee een mitigerend effect op het geplande beleid. Na het einde van de coronamaatregelen is elke vorm van georganiseerd verzet dat lijkt op een gevecht afwezig.   

De weerstand beperkt zich sindsdien tot gesprekken, demonstraties en proteststemmen op PVV, NSC of BBB. Zelfs bij groepen die door de gehaktmolen van overheidsbeleid gaan, is geen daadwerkelijke confrontatiebereidheid met overheidsmachten te ontwaren.

De boeren organiseren tractoroptochten, gaan niet naar Den Haag omdat de burgemeester geen tractoren in de stad wil en vertrekken om vijf uur richting huis om de koeien te melken in plaats van gezamenlijk hun stikstofboekhouding ritueel op het marktplein te verbranden of het land volledig lam te leggen, net zolang totdat het misdadige regime de aftocht blaast.

De regering verduistert miljarden aan publieke gelden, voert op twee dagen rijden op onze kosten een bloedige oorlog, investeert gigantische bedragen in ongewenste massa-immigratie en verbrandt tientallen miljarden voor nutteloos klimaatbeleid terwijl er geen geld is voor zorg, onderwijs of ouderen. Reden genoeg om massaal te stoppen met belastingafdrachten. Maar de massa doet braaf haar aangifte en betaalt, betaalt en betaalt om de misdaden van het regime te financieren. Ook nadat energieprijzen door opzettelijke manipulatie krankzinnig stegen en voorts de energiebelasting verhoogd werd. De Nederlander klaagt maar voldoet haar rekeningen.

Vanaf 1 januari 2026 geldt de CBAM-regeling (Carbon Border Adjustment Mechanism), een ‘klimaatmaatregel’ van de EU die onze welvaart vanaf 1 januari 2026 de nekslag toedient met volledige overheidscontrole op import, en verplichte CO2-compensatie. Dit zal leiden tot exploderende consumentenprijzen en onbetaalbare vliegreizen. Maar de winkeliers en importeurs registreren zich netjes en springen door hoepeltjes van het regime totdat ze omvallen.

Binnenkort gaat iedereen met overwaarde voor hun eigen woning huur aan de staat betalen, hetgeen leidt tot massale onteigening en verarming, maar de klagende Nederlander zit op de bank Netflix te kijken en doet niets want verzet tegen overheidsmacht is riskant.  Met de aankomende cbdc en digitale id sluit komende jaren het net van totale controle en is elke vorm van verzet bij voorbaat uitgesloten.

Niemand is ermee gediend de realiteit mooier voor te stellen dan zij is, daardoor neemt de bereidheid om te vechten juist af en faciliteren we ongewild de uitrol van een samenleving waarin het leven zoals we dat nu nog kennen voorgoed verleden tijd is. Dat is geen doemdenken, de toekomst is gewoon te lezen in huidige wetgeving, Europese verordeningen en internationale regelingen. Er is  natuurlijk altijd een sprankje hoop dat mensen alsnog opstaan en de plannen dwarsbomen,  maar het is verstandig toch vast een plan B achter de hand te houden.

Het zijn op dit moment vooral ondernemers en vermogende mensen die een aftocht voorbereiden, zij voelen als eerste de door de overheid georganiseerde rooftocht. Dat is geen gebrek aan ruggengraat maar juist een vorm van individueel verzet. Zij dwarsbomen daarmee de onteigeningsplannen van de staat. Mensen die niets bezitten, lopen het minste risico en zullen als laatste de gevolgen merken.

In de tussentijd bouwen we met andere Nederlanders een leven in vrijheid op een plek waar dat nog wel mogelijk is, Thierry noemt dat hergroeperen. Vanuit de diaspora kunnen wij straks waarschijnlijk meer doen dan in Nederland zelf. Ook Robert Jensen verzorgt vanuit het buitenland zijn uitzendingen.

Als de overheid je leven onmogelijk maakt en de massa dit zonder gevecht accepteert, is vertrek een juiste beslissing. Dat is geen vakantie of in de zon zitten maar bittere noodzaak, helemaal als de overheid jou als voorbeeld wil stellen voor anderen. 

Meer weten over een verblijfsvergunning, bankrekening en belastingnummer in Paraguay als plan B?