Nederlands leger moet veel groter: defensie wil groeien naar 200.000 medewerkers
Het houdt niet op, het wordt alleen maar gekker. Terwijl de Europese Commissie al met €800 miljard aan belastinggeld zwaait om de oorlogstrom te laten roffelen (zie onze blog hier), komt het Nederlandse Ministerie van Defensie nu met een eigen krankzinnig plan: het leger moet groeien naar 200.000 medewerkers. Dat is een verdubbeling van eerdere ambities, en ja, u leest het goed – 200.000! (Link: NOS artikel).
Staatssecretaris Tuinman, die blijkbaar denkt dat Nederland een militaristische grootmacht moet worden, fluistert dit getal in achterkamertjes terwijl hij maandag pas officieel met een brief aan de Tweede Kamer komt. Maar laten we even eerlijk zijn: dit is geen “verdediging” meer, dit is pure escalatiegekte. En wie gaat dit betalen? Juist, u – de gewone burger die al amper rondkomt, laat staan een oorlogsmachine van deze omvang kan financieren.
Van 75.000 naar 200.000
Op dit moment strompelt Defensie voort met zo’n 75.000 man, inclusief reservisten die oproepbaar zijn als het misgaat. Maar nu willen ze dat aantal bijna verdrievoudigen. Hoe dan? Met een toverstokje? Er is al een schreeuwend tekort aan opleiders, kazernes en materieel. Oud-commandant Mart de Kruif waarschuwt terecht: “Kijk nou maar eerst of dit werkt. Een opkomstplicht is nu toch niet realistisch.” En hij heeft gelijk – de infrastructuur is er niet, de docenten zijn er niet, en het geld? Dat groeit niet op de rug van de belastingbetaler, hoe graag Tuinman dat ook lijkt te denken.
En dan hebben we het nog niet eens over de olifant in de kamer: de opkomstplicht. Experts roepen het al – als vrijwilligheid niet werkt (en dat doet het niet), dan komt de dienstplicht terug. Nederland heeft die nog steeds formeel, maar sinds 1997 wordt niemand meer opgeroepen. Tot nu toe, want met deze megalomane plannen lijkt het slechts een kwestie van tijd voordat de overheid weer met een vingerknip uw zoon of dochter in een uniform hijst.
Werven op de Huishoudbeurs
En alsof dit nog niet absurd genoeg is, gaat de krankzinnigheid nog een stap verder. Defensie is zo wanhopig op zoek naar vers vlees voor hun oorlogsmachine dat ze nu zelfs rekruteren op de Huishoudbeurs. Russen de stofzuigers, airfryers en geurkaarsen proberen ze huisvrouwen en toevallige passanten te lokken met (link). Dit is geen grap meer, dit is pure desperaatheid verpakt als een slechte sketch. Wat is de volgende stap? Flyeren bij de bakker? Standjes op de braderie? Het toont aan hoe diep Defensie gezonken is in hun jacht op mankracht voor een plan dat gedoemd is te mislukken.
Geld, Geld, Geld – en uw Pensioen
Defensie pompt al €260 miljoen per jaar in werving, met mager resultaat: vorig jaar slechts 4000 nieuwe krachten, dit jaar een schamele 900. En nu de ambities verdubbelen, zal dat bedrag ook exploderen. Waar komt dat geld vandaan? De Voorjaarsnota zal het uitwijzen, maar laten we een gok wagen: meer belastingen, meer bezuinigingen op zorg en onderwijs, en – oh ja – uw pensioengeld. Want terwijl de EU al lonkt naar die pot met zuurverdiende spaarcenten, sluit Nederland zich naadloos aan bij deze rooftocht. Pensioenfondsen staan te popelen, maar wachten nog op een knikje uit Den Haag. Krankzinnig? Absoluut.
Chaos versnelt de vlucht
Bij Project Paraguay zien we het dagelijks: de leegloop uit Nederland neemt in rap tempo toe. Mensen die eerst nog twijfelden, maken nu vaart met hun plan B – of beter gezegd, hun plan A. Wie wil er nog blijven in een land dat afstevent op een militaristische nachtmerrie, waar democratie een farce is en je portemonnee wordt geplunderd voor oorlogsfantasieën? De dreiging van conflict is slechts één reden om te vertrekken, maar met dit soort plannen wordt het wel een hele dikke streep onder de urgentie.
Oorlogsdreiging is maar één van de zes redenen waarom wij bij Project Paraguay pleiten voor een plan B buiten Europa. Benieuwd naar de andere vijf? Download ons gratis eBook via https://www.projectparaguay.nl/plan-b. Want als dit de toekomst is die Nederland en Europa u biedt, dan is weggaan niet langer een keuze, maar een noodzaak.