Blijvend belasting betalen in Frankrijk na emigratie?!
Als je dacht dat emigreren naar een vrijer land je zou verlossen van de greep van de Franse belastingdienst, heb je het mis.
Het nieuwste Franse amendement, zojuist aangenomen, stelt dat Franse staatsburgers, zelfs na emigratie naar een land met een aanzienlijk lagere belastingdruk, verplicht blijven belasting te betalen in Frankrijk. Hoe absurd dit ook klinkt, het lijkt een trend te zijn die zich ook in Nederland begint af te tekenen met de recent aangenomen motie voor een exitbelasting.
Zie je het verband al?
Laten we eerst even stilstaan bij het Franse amendement (link).
Dit nieuwe beleid stelt dat als je in de afgelopen 10 jaar minstens drie jaar in Frankrijk hebt gewoond en vervolgens verhuist naar een land waar de belastingdruk meer dan 50% lager ligt, je nog steeds belastingplichtig blijft in Frankrijk.
Dit geldt voor al je inkomsten uit arbeid, kapitaal en vermogen. De enige “troost” die je krijgt, is een belastingkrediet voor wat je al hebt betaald in je nieuwe land van verblijf.
Wat een feest!
De absurde realiteit van een 'wereldwijd' belastingregime
Wat we hier zien, is een poging van Frankrijk om een soort “wereldwijd” belastingregime te creëren, zoals de Verenigde Staten dat al hebben. Het is een maatregel die bedoeld is om te voorkomen dat rijke Fransen naar belastingparadijzen vluchten.
Maar wie wordt hier nou eigenlijk écht geraakt? Niet de ultra-rijken met hun geavanceerde constructies, maar juist de middenklasse die simpelweg op zoek is naar een betaalbaarder en vrijer leven buiten de verstikkende belastingregels van Frankrijk.
In plaats van de oorzaken van fiscale vlucht aan te pakken, kiest de Franse overheid voor strafmaatregelen die mensen dwingen vast te blijven zitten in hun systeem, zelfs als ze fysiek het land verlaten hebben.
Het is hier dat we de link kunnen leggen met Nederland, waar recent de motie voor het kijken naar de mogelijkhenden voor een exitbelasting is aangenomen. Ook deze maatregel is gericht op het afstraffen van mensen die het wagen om naar een belastingvriendelijker land te verhuizen.
Net als in Frankrijk proberen ook Nederlandse politici te voorkomen dat kapitaal het land verlaat, zonder te kijken naar de diepere redenen waarom mensen vertrekken: een verstikkend belastingklimaat, een groeiende afkeer van overheidsbemoeinis en het ontbreken van een gevoel van vrijheid.
Deze maatregelen in zowel Frankrijk als Nederland benadrukken het belang van het hebben van een exitstrategie. Landen zoals Paraguay, waar de belastingdruk laag is en de vrijheid hoog, worden steeds aantrekkelijker. Maar het is duidelijk dat Europese overheden dit soort ontsnappingsroutes steeds moeilijker proberen te maken.
De Franse en Nederlandse wetgevers lijken te denken dat ze door fiscale muren op te trekken, mensen kunnen dwingen binnen te blijven. Maar vrijheid houdt niet op bij de landsgrenzen.
En hoe meer Europese overheden deze onderdrukkende belastingmaatregelen invoeren, hoe meer mensen naar alternatieven zoals Paraguay zullen kijken voor een nieuw leven, weg van de onophoudelijke belastinggreep.
Het Franse amendement en de Nederlandse exitbelasting zijn twee kanten van dezelfde medaille: overheden die hun greep op haar burgers proberen te verstevigen. In plaats van belastingdruk te verlagen en hun systemen aantrekkelijker te maken, kiezen ze voor repressie en controle.
De absurditeit hiervan is voor iedereen die vrijheid en soevereiniteit waardeert, glashelder.
Gelukkig biedt Paraguay nog steeds een uitweg voor diegenen die bereid zijn om actie te ondernemen en zich los te maken van deze gevangenis.
Ben je geïnteresseerd in Paraguay als plan A of B?
Boek een consult met een van onze teamleden om je vragen te beantwoorden!